Recensie Kunsthal
door Renate Stoorvogel

Kunsthal Youthquake

Renate Stoorvogel volgde de graphic design opleiding bij Art and the City in 2020. Lees hieronder haar review van de tentoonstelling in de Kunsthal!

Afgelopen zondagmiddag was het dan eindelijk zover. Mijn beste vriendin en ik gingen op stap, met als hoofdattractie: de Kunsthal. Deze keer hadden we wèl gereserveerd, want bij de vorige poging konden we direct rechtsomkeert maken. Blijkbaar trekt de huidige expositie enorm veel bezoekers aan. En terecht, kunnen we concluderen.

Youthquake

De huidige, meest prominente expositie wekt interesse, alleen al vanwege de mooie naam die eraan gegeven is. Ik dacht oprecht dat deze speciaal voor deze expo verzonnen was, maar naar blijkt gaat het om een culturele beweging uit de jaren 60, waarvan de naam bedacht is door Diana Vreeland voor Vogue Magazine. Het uitganspunt van deze beweging, was het zoeken naar de jeugd, of in elk geval om de jeugd als inspiratiebron te gebruiken.

Het zoeken naar de (eeuwige) jeugd is dan ook het onderwerp van deze expositie.

Bij binnenkomst werd aan de hand van pijlen duidelijk gemaakt wat de wenselijke route was. Braaf volgden we deze, en bevonden ons daardoor eerst in een soort carrousel van videobeelden. Veel beelden die niet voor zich spraken. Het zag er gaaf uit. Desondanks heb ik niet begrepen wat de bedoeling ervan was. Veel snelle beelden. Vanwege een opkomende hoofdpijn (het was tenslotte draaierig) vervolgden we snel de route via de aangegeven pijltjes. Ik hou van duidelijke routes volgen. De pijl bracht ons bij Mini-ME.

 

Mini me = zelfbevestiging

Theatrale kleding uit de 19e eeuw brachten mijn ogen tot rust. ‘Even bijkomen’, dacht ik nog. Even kijken naar wat ze ook alweer droegen in de vorige eeuwen. ‘Saai’, dacht ik in eerste instantie nog even. Maar nee. Natuurlijk zat er een concept achter, wat in de volgende ruimte duidelijker werd. Kleertjes voor groot en klein bleken het te zijn. Moeders en dochtersin dezelfde outfit. Moeders trekken hun dochters graag kleertjes aan die ze zelf gaaf vinden. Je kan bijna niet anders. Maar allebei dezelfde outfit? Je ziet het Kim Kardashian doen.

Wie ben ik?

Of een ANWB stelletje. Sommige vrouwen vinden het blijkbaar heerlijk als de man of het kind aan hen gematcht is. “Wij hebben hetzelfde jasje aan: deze man of dit kind, is bezet, dus”. Vorige week zat ik op een terrasje en zag een moeder met minderjarige dochter in hetzelfde tijgerpakje. Ik voelde zowel medelijden als herkenning. Trots ben ik er niet op, maar snap het volkomen. Je dochter aankleden is ook manier om jezelf te exposen. Je kind als verlengstuk van jezelf zien in plaats van als individu. Want wie ben jij? Achteraf gezien vond ik dit één van de meest interessante vraagstukken van de expositie. Ook al kleed je je kind niet persé perfect matchend met jezelf, tot op de pubertijd doe je daar alle pogingen toe. Je geeft jouw kledingsmaak eraan. “Kijk mijn kind eens, hoe leuk aangekleed. Dan snappen jullie wel dat ik smaak heb? Ik ben nu wel over mij leukste jaren heen, dus via mijn kind laat ik zien hoe gaaf ik nog steeds ben”.

Feitelijk draait heel deze expo dan ook om leuk/goed/mooi/jeugdig zijn en daarbij ook naar het zoeken naar je eigen individu. “Wie ben ik en hoe laat ik dat zien? Hoe kom ik jeugdig over?”

Disney

Je verwacht het niet, toch heeft Disney hier ook zijn invloed op. Disney en modeontwerpers hebben iets met elkaar. Al sinds jaar en dag heeft Disney enorm veel invloed op de modehuizen. Er worden speciale collecties bedacht naar aanleiding van een modeshow of naar aanleiding van een Disney film, zie hier en dat is nog steeds zo, ook in deze huidige expositie zien we Disney terug. 

Soep jurk

Een andere ruimte met kleding. De eerste viel me het meest op: een zo te zien jaren 60 jurkje, met ‘the soup’  van Campbell erop gedrukt. Die kunstenaar van al die blikjes soep, mocht je het even niet weten. Wat deed dat daar?

Massaproductie

Ik snapte het even niet. Totdat ik het omdraaide: Jeugd. Massaproductie. Aha! De expositie gaat om massaproductie van de jeugdigheid. Dat verklaart een heleboel! We proberen massaal jeugdig te zijn en gaan steeds meer op elkaar lijken. We zijn massaal aan de botox, zoals ook één van de laatste aanwezige expo’s aanwees: een mooie documentaire van Julia Rudelius en prachtige blik op jeugdige senioren die hun uiterlijk niet opgeven. Een prachtig detail van de expositie vind ik de geprojecteerde achtergrond op de muren.
Bij de jonge geportretteerde mensen zie je mooie, ontluikende bloemen. Bij de oudere geportretteerde mensen staat juist een geprojecteerde woestijn op de achtergrond. Dat merk je pas op echt op, richting het einde van de expositie. Deze zit goed in elkaar.
Complimenten, Kunsthal!

graphic design opleiding

nu te volgen in het digitale klaslokaal

bekijk het aanbod